Biegałaś beztrosko piaszczystą drogą wśród łanów zbóż.
Tuliła Cię rozkwiecona łąka. Pachniał las.
Ciepła woda leśnego jeziorka pieściła twe stopy.
Nadszedł czas kiedy dojrzałaś i podjęłaś pracę tak potrzebną innym.
Dawałaś radość dzieciom, opiekę i ukojenie cierpiącym.
Cichy wróg powoli podstępnie zaatakował, przewracając Twoje młode życie odbierając marzenia.
Zrozumiałaś że musisz podjąć walkę i potrzebna jest silna wola. Medycyna której służyłaś niewiele mogła zdziałać. Walczyłaś dzielnie o każdy krok z postępującą słabością, nie poddawałaś się.
Myślałaś także o innych pomagając jak mogłaś
Pewnego
dnia powiedziałaś „ Życie trzeba rwać jak młode wiśnie. Bo
przyjdzie czas i wszystko pryśnie „ Rwałaś
te wiśnie,chwile czasami kwaśne, ale i słodkie radosne.
Cieszyłaś się
nimi choć były ulotne i ciągle mało.
Podstępna
choroba posadziła cię na wózek. Ty jednak poczułaś siłę,
nabrałaś pewności. Kraków stał się mały, byłaś wszędzie.
Na
wózku wróciłaś tam, gdzie piaszczysta droga, kwitnąca łąka,
szumiący las.
Na
nowo rozgorzały iskry marzeń.
Wtedy
nadszedł cios. Diagnoza. Rozpalana słowami lekarzy nadzieja i
kolejna walka. Jeszcze cięższa.
Nie poddawałaś się, dodając otuchy współpacjentom, nie traciłaś humoru.
Nie chciałaś być ciężarem. Uśmiechałaś się gdy - jak umiałem - starałem się koić Twój ból i żal.
Choroba
powoli odbierała Ci siły. Ale nawet wtedy gdy ogarnęła Cię
całkiem niosłaś nadzieję i pociechę dla bliskich. Powtarzałaś
nie bój się, nie bój się.
Kiedy
przychodził słoneczny dzień, patrzyłaś w okno - na widok który
tak lubiłaś. Zawsze dawał Ci radość. Gdy czekałaś, siedząc na
balkonie lub w oknie kuchni. Czekałaś na mnie, by dać domowe
ciepło, porozmawiać o czekających sprawach.
Ale w tym dniu Twoje oczy były pełne smutku. Powoli zamknęłaś powieki. Twój szept ucichł pogrążając mnie w rozpaczy.
Pokazałaś i uczyłaś mnie jak być silnym, idąc na spotkanie śmierci.
Dziękuję
Ci za to i wszystko co dla mnie zrobiłaś.
Idź
piaszczystą drogą wśród łanów i zbóż, idź przez łąkę i
pachnący las.
Tam gdzie nie ma bólu i
cierpienia, gdzie młode wiśnie są tylko słodkie, gdzie gra Boża muzyka.
